DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Ακούστηκαν πολλά , γράφτηκαν περισσότερα. Ενθουσίασε , ενέπνευσε, παροδήγησε ,καθοδήγησε, προβλημάτισε…

Ότι κι αν απ όλα συνέβη το ντοκιμαντέρ Debtocracy τάραξε τα νερά τόσο με το θέμα και την παρουσίασή του όσο και με τον τρόπο με τον οποίο χρηματοδοτήθηκε η παραγωγή.

Το είδα προσεκτικά και το απόλαυσα όχι γιατί αντιπροσωπεύει την «απόλυτη αλήθεια» (τι όρος Θεέ μου) αλλά γιατί μου έδωσε ελπίδα. Ελπίδα όμως όχι για την εξάλειψη ή την διαγραφή του χρέους (αν αυτός μόνο είναι ο κινητήριος μοχλός πίσω απ αυτο το ντοκιμαντέρ πρόκειται για πλήρη αποτυχία γιατί πηγάζει από την ιδιοτέλεια που το ίδιο καταδικάζει..)

Μου έδωσε ελπίδα γιατί βλέπω πως υπάρχουν ακόμα καμίνια που καίνε ,ψυχές που φλέγονται και αντιδρούν στον λήθαργο . Άνθρωποι που δεν πείθονται με τα "αυτονόητα" και τους «μονόδρομους» που μας φοβερίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς τα Media. Άνθρωποι που αξιολογούν την περίσταση με μέτρο την ηθική διάσταση του ζητήματος και την ιστορική σημασία των αποφάσεων που κρίνουν τις ζωές μας.

Πως υπάρχουν ακόμα «χωριάτες» που παρεμβαινουν στην υπόθεση του θεατρικού έργου που παίζετε μπροστά μας:

«Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου!»

Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει: «Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου!»

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.»

Ν.Καζαντάκης - ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Αν η ελπίδα μου είναι βάσιμη σημαίνει πως αυτή είναι μόνο η αρχή και πως τα καλύτερα «χουνέρια» στο σύστημα έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένει…