ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ Καλη ΒΡΥΣΗ...ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Κάποιες στιγμές στην ζωή γράφουν ανεξίτηλα μέσα σου το κρυφό νόημα της.  Ίσως δεν ξέρεις να το πεις , να το εξηγήσεις. Το βίωσες όμως και χαμογελάς σαν το θυμάσαι… Στο γέλιο αυτό και στην γλυκεία ανάμνηση κρύβονται όλα αυτά τα απλά μα τόσο δυσεύρετα πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε γιομάτοι κι ευτυχισμένοι. 

 Θυμάμαι το απομακρυσμένο χωριό στις παρυφές ενός αιώνιου δάσους κι ένα σπίτι ανοιχτό και φιλόξενο ,μ ενα καμίνι να καίει ακατάπαυστα σαν την φλεγόμενη κάμινο του Ναβουχοδονόσορα στην πεδιάδα Δουρά , βγάζοντας τα δώρα του  σ’ένα τραπέζι τεράστιο , που πάνω του σμίγουν γεύσεις ,μυρωδιές και κουβέντες εγκάρδιες. Άνθρωποι άγνωστοι μέχρι χθες να σ’αγκαλιάζουν σαν να σε ξέρουν χρόνια. Γυναίκες με λουλούδια στα μαλλιά , μια γλυκιά παιδική λαλιά να κελαηδάει θαρρείς την άνοιξη κι ένας κύκλος ιερατικός  με  μουσικές που βγαίνουν απ την ψυχή . Είναι τότε που νιώθεις πως όλη η φύση γέρνει πάνω σε αυτή τη μοναδική στιγμή ,πως κάθε μόριο αυτού του σύμπαντος πιάνεται μαζί με τον άνθρωπο χέρι χέρι σ’αυτόν τον προαιώνιο κυκλωτικό χορό μέχρι να εξαντληθείς τόσο για να ρθει  η μάνα νύχτα να σε κοιμίσει στην αγκαλιά της πιο γλυκά από ποτέ…