Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ...

Η πρώτη μέρα της μανιταρογιορτής τελείωσε , οι συναυλίες ολοκληρώθηκαν ,τα φώτα έσβησαν. Τότε την σκυτάλη πήρε η αρχέγονη φλόγα και ο διονυσιασμός που κουβαλάει αυτός ο λαός μέσα του … Ένας κύκλος γύρω της ,όπως έκαναν οι άνθρωποι πάντοτε σε όλους τους τόπους, δυο όργανα να βαρούν σκοπούς παραδοσιακούς και ένα νέο γλέντι αυθεντικό ξεκίνησε μέχρι να ξημερώσει. Κι έβλεπες μες στα σκοτάδια χωρίς να μπορείς να ξεχωρίζεις καλά , πότε έναν νέον μουσικό να βαρεί το κλαρίνο του και πότε τον Πάνα να παίζει τον αυλό του, πότε δυο νέες να χορεύουν εξτατικά γύρω απ τη φωτιά και πότε  δυο Νύμφες να λικνίζονται στον ρυθμό του τραγοπόδαρου θεού. Σαν σε ταξίδι μέσα στον χρόνο η ψυχή αυτού του τόπου κρύβεται μέσα σε τέτοιες στιγμές. Πανάρχαιοι λαοί και αίματα σμίγουν μέσα στον σημερινό νεοέλληνα που ξάφνου μέσα στην εισαγόμενη μιζέρια του και την θλιβερή παρακμή του ,πετάει από μέσα του τον Διόνυσο και σώζει για λίγο ακόμα την παρτίδα…