Ο ΧΟΡΟΣ...

Σήμερα γνώρισα μια «μικρή θεά» .Χόρευε μόνη στην άκρη του ποταμού .Προσπάθησα ν ακούσω την μουσική της μα δεν τα κατάφερα .  Ερχόταν ολόκληρη από μέσα της και την άκουγε μόνο αυτή. Στις κινήσεις του κορμιού της μόνο μπορούσες αχνά να δεις το αντιφέγγισμα της μουσικής της . Η κίνηση  έμοιαζε να συντονίζεται με την ροή του ποταμού και τα  νερά θαρρείς συντονίζονταν με τον χορό της. Την κοιτούσα ώρα προσπαθώντας ν αφουγκραστώ την άηχη μουσική της  . Γύρισε και μου χαμογέλασε.

«Τι ακριβώς κάνεις;»  την ρώτησα πολύ πεζά για την λυρικότητα της στιγμής

«Περνώ όμορφα το πρωινό μου» μου απάντησε

«Η κίνηση σου αυτή σημαίνει κάτι;»  

«Χορεύω» μου απάντησε γελώντας γλυκά , συνάμα κι αινιγματικά

Ξάφνου στα μάτια της είδα αυτό που χρόνια είχα φανταστεί στον λογοτεχνικό Ζορμπά του Ν.Καζαντζάκη .Έναν Ζορμπά όμως θηλυκό με την χάρη και τον ρυθμό που μια γυναίκα μόνο μπορεί να δώσει στον χορό της . Το πνεύμα όμως, ήταν ακριβώς το ίδιο …

Χορεύω  γιατί υπάρχω , χορεύω γιατί οι αιώνιοι εχθροί σώμα και πνεύμα μέσα μου φιλιώνουν για μια στιγμή… χορεύω γιατί χορεύω . Όμως αυτό δεν ήταν ο Ζορμπάς απλώς στην θηλυκή του έκφραση , ήταν ο Ζορμπάς-Βούδας που ο Osho τόσο αντιφατικά τόλμησε να ταιριάξει. Μόνο αυτός θα μπορούσε να φιλιώσει τόσο καλά τους τιτάνες μέσα του και να τους εκφράσει σε έναν τέτοιο χορό.

Μου μίλησε για τον κόσμο που έχει πλάσει και μου επέτρεψε να μπω μουσαφίρης να τον δω . Τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω της και πως αυτή αντιμετωπίζεται. Για την συμπαντική αγάπη και πώς αυτή την αντιλαμβάνεται ως το υψηλότερο νόημα της ζωής.  Κάποιες συναντήσεις μοιάζουν τυχαίες μου είπε  αλλά στην πραγματικότητα εμείς τις προκαλούμε. Έλκουμε ανθρώπους ανάλογα με αυτό που εμείς είμαστε.

Της μίλησα κι εγώ για τους δρόμους που έχω διαβεί στον κόσμο και τις περιπλανήσεις μου σε τόπους και ιδέες. Ένιωσα πως έχω διανύσει ένα τεράστιο μονοπάτι για να φτάσω εκεί που αυτή έφτασε απλά με τα βήματα ενός χορού. Τη θαύμασα…

Σύντομα μα μεστά αλλάξαμε τόσες κουβέντες όσες χρειαζόταν ώστε να χωρίσουμε γεμάτοι με θετικά αμόλευτα συναισθήματα  ,χαμογελώντας με νόημα καθώς γνωρίζουμε καλά πώς να για κάτι τέτοιες συναντήσεις χαίρεσαι που ανήκεις σ αυτό το παράξενο είδος που ονομάσαμε  Άνθρωπο….