Ο ΠΟΛΗ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ

Σαν φτηνιάρικες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 80 με ζόμπι να ορμούν μαζικά  σε οποιονδήποτε ζωντανό έχει απομείνει ,οι μικρές κοινωνίες «ζωντανών νεκρών» αλαφιάζονται βλέποντας οτιδήποτε ζωντανό κινείται… 

Βλέπεις  είναι τόσο γαλήνια η ραστώνη του νεκροζώντανου πολίτη… Αυτού που κοιτάζει την δουλίτσα του και το σπιτάκι του στην επταώροφη πολυκατοικία που διαμένει.Αυτού  που τελειώνει την δουλειά του που κάποτε τον βόλεψαν ,τρώει το φαγητό του κοιτάζοντας μεσημεριανές εκπομπές , διαβάζει αθλητική εφημερίδα στο καφενείο και γνωρίζει εκτός απ όλους τους ποδοσφαιριστές του πρωταθλήματος και ότι συμβαίνει στην μικρή του πόλη . Ρώτα τον και θα δεις , τα ξέρει όλα. Ακούει ξαναμμένος τα σκάνδαλα των γειτόνων του και αναλύει τις ατασθαλίες των επίσης νεκροζώντανων συμπολιτών του κρύβοντας επιμελώς τις δικές του… Βγαίνει στην πλατεία για να δει και να τον δουν. Καμώνεται σπουδαίος μέσα στον καθρέφτη του εγώ του και δημιουργεί μια εικόνα την οποία και υπηρετεί. Τις νύχτες αράζει στον καναπέ και τρώει αμάσητα ότι τον ταΐζουν και την άλλη μέρα τα παπαγαλίζει σαν να ταν σοφός. Μυρίζεται όλες τις πονηριές γυρω του αλλά δε αντιλαμβάνεται την αποφορά που βγάζει η σήψη του. Πιο πολύ απ όλα τον ταράζει και τον ενεργοποιεί η ζωντάνια κάποιων συνανθρώπων του που αποφάσισαν συλλογικά να δημιουργήσουν, να συνυπάρξουν , να προσδώσουν ένα νόημα στο φωτεινό διάστημα που ονομάζουμε ζωή μέσα από το όποιο μετερίζι αυτοί διάλεξαν να το κάνουν .

Τι θέλουν να παραστήσουν;  Συλλογίζεται…  Γιατί δημιουργούν;  Κάτι σκοπό θα έχουν… μάλλον κονομάνε..τι μάλλον; Αν δεν κονομάνε τότε γιατί το κάνουν; Βλέπεις ο καθ ένας σκέφτεται για τον άλλον σύμφωνα με τις δικές του αξίες.  Κι οσο το σκέφτεται ο ανθρωπάκος τρελαίνεται , γιατί δεν το χει να σκέφτεται και πολύ…

Σου λεει γιατί ρε φιλε; Είναι καλύτεροι αυτοί από μας ;   Τι θέλουν και μας ταράζουν την ησυχία μας. Γιατί περνάνε καλά; Τώρα είπαμε πως δεν πρέπει να περνάμε καλά, το λένε και οι ειδήσεις. Γιατί αυτοί δεν φοβούνται ν ανοιχτούν , να εκτεθούν, να μοιραστούν!!! Άκου εκεί να μοιραστούν .Τι νέα κόλπα ειν αυτά; Κάποιο λάκκο έχει η φάβα… λένε και ξαναλένε μέσα από τον μικρό τους τάφο που ονομάζουν ζωούλα .Πέφτουν λοιπόν να λοιδορήσουν κάθε ζωντανό κύτταρο που κινείται. Στέλνουν αστυνομίες σε μαγαζιά που παράγουν τέχνη γιατί δεν την μπορούν τους ξεκουφαίνει… Κατηγοριοποιούν ανθρώπους σε ομάδες και υποομάδες δίνοντας υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και προσδίδουν ποταπά κίνητρα σε κάθε έργο που παράγεται σ αυτόν τον τόπο γιατί εκθέτει την ανυπαρξία τους

Θυμάμαι τα λόγια ενός νεαρού τραγουδιστή συγκροτήματος Heavy Metal «για την πόλη που κοιμάται» το καλοκαίρι στο κλείσιμο μιας γιορτής που τάραξε την μακάρια λήθη της…

Όμως τα ζωντανά κύτταρα έχουν την ικανότητα να επιβιώνουν ,να ανανεώνονται και να πολλαπλασιάζονται.. κάπως έτσι δημιουργήθηκε και η ζωή σ αυτόν τον πλανήτη …σε πείσμα των νεκρών κυττάρων που η τύχη τους είναι να πέφτουν σε κάποιον υπόνομο μετά από ένα αναζωογονητικό πίλινγκ