Περιπλανόμενος στην Βρετάνη

Σαν Μικελ

Σε μια περίοδο της ζωής μου  που θα την χαρακτήριζα ως ηρεμία λίγο πριν την μπόρα ταξιδέψαμε με την σύντροφό μου στην Γαλλία και συγκεκριμένα στην δυτική ακτή που ονομάζεται Βρετάνη .  Εικόνες μαγικές , το νησί κάστρο του  Σαν Μικελ  , η άμπωτη του ωκεανού  , τα βγαλμένα λες  από παραμύθι σπιτάκια της ενδοχώρας και το ατμοσφαιρικό νησί Ουεσσάν . Ήταν το τελευταίο ήρεμο ταξίδι για μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου και μια γλυκεία ανάμνηση μιας συντροφικής πορείας 10 ετών . Επίσης αποτέλεσε για εμένα το επιστέγασμα μιας πολύ καλής φιλίας που κρατά ακόμα με την οικογένειά Jezequel η οποία μας φιλοξένησε.

Ακτές Ατλαντικού Ωκεανού όταν η θάλασσα έχει φύγει

Στο ταξίδι αυτό δεν με απασχόλησαν ιδιαίτερα πνευματικές αναζητήσεις .Μόνο εικόνες ,εικόνες πρωτόγνωρες γέμιζαν τα μελίγγια μου και γαλήνευαν την ψυχή μου. Ίσως γιατί ήξερε πως θα αργούσε και πάλι να γαληνέψει. Ακόμα και σήμερα που γράφω τις αναμνήσεις μου αυτές δεν τα 'χει ακόμα καταφέρει. Γι αυτό και το ταξίδι αυτό αποκτά για μένα τόση αξία.





Όταν η θάλασσα τραβιέται

"Ψαρεύοντας" με τσουγκράνα

Το σπιτάκι που μας φιλοξένησαν οι Jezequel στο Λε Τρεχού

Καβούρι ατλαντικού , εύκολο θήραμα κατά την Άμπωτη

Γυρω απ το σπίτι μια αγροτική περιοχή

Η περιπλάνηση στο νησί Ουεσσάν ηταν μια από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού. Η αίσθηση του να ταξιδεύεις μέσα στον Ατλαντικό Ωκεανό , η υγρή γεμάτη εναλλαγές ατμόσφαιρα του νησιού και τα μοναδικά τοπία που ειδά στην ταινία L'equiper βρίσκονταν μπροστά στα μάτια μου.

 

Φύση VS Απόσυρση

Στήνοντας ένα γήπεδο στην άμμο 

Περιπλανήσεις στα μονοπάτια του νησιού

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω

Αναζητώντας τον Ιωνάθαν

Το τοπικό μπάρ  στέκι των ντόπιων ψαράδων

Περιμένοντας την θάλασσα να γυρίσει

Είναι στιγμές που η ζωή μοιάζει με ψαρόβαρκα στο νησί Ουεσσαν που περιμένει την θάλασσα να γυρίσει. Ώρες σκληρές που μοιάζουν ατέλειωτες.
Φτάνεις να παραλογίζεσαι και ρωτάς : Αραγε θα γυρίσει ; Θα μπορέσω και πάλι να βγω στ ανοιχτά;
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συμφιλιωθείς με τον χρόνο και να περιμένεις τα νερά να γυρίσουν ,Να  σε ανεβάσουν και πάλι ψηλά από την λάσπη , να σηκώσεις άγκυρες , ν ανοίξεις πανιά και να ταξιδέψεις ξανα σε άλλες θαλασσες...


* Το άρθρο αυτό γράφτηκε στις 21/6/2015 .  5 χρόνια μετά το ταξίδι μου στην Βρετάνη αν και στο ιστολόγιο έδωσα την ημερομηνία που μου είμασταν εκεί